Οι νόμοι για την προστασία των πλειστηριασμών και το μέλλον των αγώνων μας για την προστασία της κατοικίας!

της Αρετής Σκουνάκη*

Οι ρίζες της σημερινής νομοθεσίας προστασίας της τέλεσης πλειστηριασμών βρίσκονται στα χρόνια μετά την Γαλλική Επανάσταση. Στην εποχή μας όμως πήρε τελείως διαφορετικό χαρακτήρα, ειδικά μετά την απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να αφήσει την πρώτη κατοικία εντελώς απροστάτευτη, για πρώτη φορά στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους.

Είναι γνωστό πως η νομοθεσία και η δικαιοσύνη δεν είναι ουδέτεροι θεσμοί αλλά ταξικοί με σχετική αυτοτέλεια. Προσδίδουν χαρακτήρα δικαίου στην κοινωνική αδικία, ανάλογα με τις κάθε φορά ανάγκες του καπιταλιστικού συστήματος, όμως παράλληλα αποτυπώνουν και τον εκάστοτε συσχετισμό των ταξικών δυνάμεων, τις νίκες ή τις υποχωρήσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Έτσι έγινε και στη δίκη του Ηλία Σμήλιου στις 4 Φεβρουαρίου, όπου το αδίκημα περί παρακώλυσης πλειστηριασμού αποδομήθηκε πλήρως στο ακροατήριο του Δ’ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης.

Για την ιστορία, αλλά και ως πληροφορία και γνώση για το σήμερα, καλό είναι να ξέρουμε τα παρακάτω: Η ποινική διάταξη (396 και σήμερα 395 του Ποινικού Κώδικα) που χρονολογείται από το 1950, αντέγραψε σχεδόν επί λέξει προηγούμενη διάταξη του 1836! Η μήτρα του νόμου αυτού βρίσκεται στον γαλλικό Ποινικό Κώδικα, από την εποχή της γαλλικής επανάστασης και των περιστατικών που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκειά της, όταν με δημοπρασίες εκποιούνταν εθνικά κτήματα και κτήματα των φεουδαρχών στους αστούς, οπότε βεβαίως η λειτουργική σημασία της ήταν τελείως διαφορετική, όπως και η ίδια η επίκληση «γενικού συμφέροντος» για την ελεύθερη διεξαγωγή και τη μη παρακώλυση των δημοπρασιών αυτών. Βλέπουμε, λοιπόν, τη σχετική αυτοτέλεια της συγκεκριμένης διάταξης περί παρακώλυσης πλειστηριασμού: αρχικά με θετικό πρόσημο και στη συνέχεια με απολύτως αρνητικό.

Πέρα από αυτά και δεδομένου ότι ο Ποινικός Κώδικας ρυθμίζει κάθε φορά εκείνη μόνο την ύλη που ανάγεται σε αδικήματα που εμφανίζουν πιο μόνιμο χαρακτήρα, όλοι καταλαβαίνουμε πως το 1950 δεν ήταν δυνατό ο νομοθέτης να προβλέψει και να τιμωρεί ως αδίκημα τη μαζική λαϊκή αντίσταση και διαμαρτυρία σε δημόσιους πλειστηριασμούς και δη πρώτης κατοικίας, πόσο μάλλον που ο τότε Π.Κ. (του 1950) προετοιμαζόταν επί σειρά ετών μέχρι να ψηφισθεί και αντικαταστήσει τελικά τον Ποινικό Νόμο του 1836. Κι αυτό γιατί τότε η πρώτη κατοικία προστατευόταν απολύτως από το σύνταγμα και ήταν ακατάσχετη, ως εκ τούτου δεν υπήρχε λόγος για ανάλογες λαϊκές παρεμβάσεις.

Το πρόβλημα ανέκυψε μετά την 1η Ιανουαρίου 2016. Για πρώτη φορά από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους, το 1834, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτή που άφησε την πρώτη κατοικία εντελώς απροστάτευτη, γεγονός που πυροδότησε ένα λαϊκό και συνεχώς διογκούμενο κίνημα διαμαρτυρίας και αγώνα ενάντια στην απελευθέρωση των πλειστηριασμών και την αρπαγή της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας από τις τράπεζες, το κράτος και τα κοράκια της αγοράς. Το ίδιο εξαγγέλθηκε πως θα ισχύσει από 1η Μαΐου 2020, απελευθερώνοντας κύμα πλειστηριασμών και εξώσεων. Πάντως μετά την 1/1/2016 επιχειρήθηκε να εφαρμοσθεί και μάλιστα σε μαζική κλίμακα και η σχεδόν ξεχασμένη μέχρι τότε διάταξη για παρακώλυση συναγωνισμού (πλειστηριασμού), σε μια προσπάθεια να κατασταλεί κάθε κίνημα διαμαρτυρίας και αντίστασης στην απελευθέρωση των πλειστηριασμών, στην κοινωνική βαρβαρότητα της συντριπτικής ανεργίας, της μερικής απασχόλησης, της εμφάνισης νεοαστέγων και της ισόβιας φτώχειας και ανασφάλειας για το σύνολο του λαού, προκειμένου να πληρωθεί ένα χρέος πέρα ως πέρα ληστρικό προς την ΕΕ και το ΔΝΤ. Όμως η κοινωνικοπολιτική διαμαρτυρία ενάντια στην απελευθέρωση των πλειστηριασμών και την αρπαγή της λαϊκής στέγης και περιουσίας δεν είναι δυνατό να τιμωρηθεί (ακόμη και με τους δικούς τους αστικούς όρους) με τη διάταξη που ισχύει. Μεταξύ άλλων, αυτό καταδείξαμε στο Δ’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης και καλούμαστε να το επαναλάβουμε στις μάχες που ακολουθούν.

Μετά την 1/1/2016 επιχειρήθηκε να εφαρμοσθεί και μάλιστα σε μαζική κλίμακα η σχεδόν ξεχασμένη μέχρι τότε διάταξη για παρακώλυση συναγωνισμού (πλειστηριασμού).

Πάντως η στροφή από τον καπιταλισμό του κράτους πρόνοιας στον καπιταλισμό της αισχρής λεηλασίας και της ισόβιας ανασφάλειας με την ταυτόχρονη σταθερή αύξηση των αδικημάτων περί προσβολών της πολιτειακής εξουσίας και της δημοσίας τάξεως (αντίσταση, απείθεια, διέγερση, διατάραξη κοινής ειρήνης κ.λπ.), δεν αντανακλά μόνο την αδυναμία του συστήματος να ενσωματώσει με ομαλά αστικοδημοκρατικά μέσα τις δικές του αντιθέσεις και τα αδιέξοδά του. Αναδεικνύει και την επιτακτική ανάγκη εμείς από την πλευρά μας να αγωνιστούμε για να δώσουμε ένα άλλο περιεχόμενο στις σύγχρονες ελευθερίες και τη δημοκρατία της εποχής μας. Το στοίχημα είναι μπροστά μας!

*Η Αρετή Σκουνάκη είναι δικηγόρος, μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης (Εναλλακτική Πρωτοβουλία) και του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, συνήγορος υπεράσπισης διωκόμενων μελών του κινήματος κατά των πλειστηριασμών

Αναδημοσίευση από την εφημ. "ΠΡΙΝ", 23/2/2020 (βλ.: http://prin.gr/?p=29429 )

Συνέλευση ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ (18/2) - Συζήτηση και Αποφάσεις

Η Συνέλευση του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ στις 18 του Φλεβάρη ήταν αρκετά μαζική αλλά και αποτελεσματική.

Συζητήθηκε αρχικά η υπάρχουσα κατάσταση στο ζήτημα των πλειστηριασμών, το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο, όπως διαμορφώθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με την κατάργηση του ν. Κατσέλη και την θεσμοθέτηση της ηλεκτρονικής πλατφόρμας, με πενιχρά αποτελέσματα (λίγες δεκάδες ρυθμίσεις) στον ένα περίπου χρόνο από τη θεσμοθέτησή της. Πολύ χειρότερα ασφαλώς θα γίνουν τα πράγματα από την 1η Μάη, όταν η κυβέρνηση της ΝΔ και ο αρμόδιος υπουργός Αδ. Γεωργιάδης θέσουν σε εφαρμογή το υπό διαμόρφωση νέο θεσμικό πλαίσιο για τους πλειστηριασμούς, που προβλέπει την κατάργηση και των ελάχιστων εναπομεινάντων στοιχείων προστασίας της α' κατοικίας. Με βάση όσα στοιχεία έχουν παρουσιαστεί, βασικό χαρακτηριστικό του νέου πλαισίου είναι η κήρυξη πτώχευσης από τον δανειολήπτη και η υποχρέωση ρευστοποίησης του συνόλου της περιουσίας του (της α' κατοικίας συμπεριλαμβανομένης) για την κάλυψη των απαιτήσεων της τράπεζας. Στους άστεγους πια μετά τον πλειστηριασμό, εξετάζεται η δυνατότητα να παραμείνουν, έναντι ενοικίου, στο σπίτι που τους άρπαξε η τράπεζα ή τa Funds καθώς και η παροχή ενός κάποιου επιδόματος ενοικίου από το κράτος. Και φυσικά θα συνεχίσουν να χρωστούν, αν δεν πάρουν οι τράπεζες το οφειλόμενο (με τους τόκους) ποσό και να τους αρπάζουν όποιο εισόδημα/περιουσία τους προκύπτει από νέα εργασία, κληρονομιά κλπ.

Απέναντι στη συγκεκριμένη κατάσταση, θεωρούμε ότι μπορούμε και πρέπει:

1. Να εκμεταλλευτούμε το όποιο αρνητικό γι αυτούς κλίμα από την προαναγγελία των νέων μέτρων για πλειστηριασμούς καθώς και το θετικό για μας κλίμα της αθωωτικής απόφασης αλλά και μαζικής συμμετοχής αλληλέγγυων στη δίκη του κινήματος κατά των πλειστηριασμών στις 4/2/2020

2. Να οργανώσουμε "επίθεση" ενημέρωσης, συσπείρωσης (και επανασυσπείρωσης), συγκρότησης ομάδων σε κάθε γειτονιά και χώρο δουλειάς/σπουδών

α) με κείμενο για αλλαγές νομοθετικού πλαισίου, απλό και κατανοητό (συγγραφή μέχρι τέλος Φλεβάρη)

β) εξορμήσεις σε γειτονιές και συγκρότηση ομάδων (εξώσεις κλπ), με πρώτες

-Αμπελόκηπους, Παρασκευή 6/3, 6μ.μ., πλατεία Επταλόφου

-Τούμπα, Πέμπτη 12/3, 6μ.μ., Πολιτιστικό Κέντρο (γήπεδο ΠΑΟΚ)

γ) κάλεσμα σε σωματεία και φοιτητ. συλλόγους (ειδικά όσα συμμετείχαν στον ΣΥΣΘ τα προηγούμενα χρόνια, π.χ., Γ΄ ΕΛΜΕ, Συνταξιούχων "Η Συσπειρωση", Φοιτ. Συλλόγους Ηλεκτρολόγων, Αρχιτεκτονικής κλπ.)

δ) Εντατικοποίηση ενημέρωσης με πολλά (μικρά) κείμενα σε Blog, FaceBook κλπ για πλειστηριασμούς αλλά και χρέη κομμάτων, τακτική υπερχρέωσης από τράπεζες κ.ά.

3. Μεγάλα κινηματικά γεγονότα επόμενου διμήνου

α) Παρέμβαση σε τράπεζα (μέσα Μάρτη)

β) Μαζική συγκέντρωση στο κέντρο πόλης Τετάρτη 8 Απρίλη 2020, 1μ.μ. Ημερομηνία συσχετισμένη και με πλειστηριασμούς ημέρας ενώ καταθέτουμε και πρόταση για δράσεις και σε άλλες πόλεις

γ) Διερεύνηση για συμμετοχή μας στη "διεθνή μέρα δράσης για τη στέγη" στις 28/3 που συζητιέται στην Αθήνα

δ) Δικαστήριο Ηλία Σμήλιου στις 27/4 (3 μέρες πριν τη πλήρη απελευθέρωση πλειστηριασμών) για υπόθεση Μιχάλη Π. στις 28/9/2016. Μετατροπή της δίκης σε δράση ενάντια σε νέα μέτρα

4. Αντιμετώπιση πλειστηριασμών- εξώσεων - διακοπών που θα προκύψουν στο επόμενο διάστημα - Διερεύνηση για πλειστηριασμούς που γίνονται και λειτουργία τηλεφώνου ΣΥΣΘ

5. Νέα Συνέλευση ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ στα τέλη Μάρτη  

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ

ΜΑΖΙΚΑ - ΔΥΝΑΜΙΚΑ - ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΑ

για το δικαίωμα όλων στη στέγη, το ρεύμα, το νερό!

Ένα σπίτι σώθηκε. Χιλιάδες άλλα κάθε μέρα όλο και πιο πολύ κινδυνεύουν... Να τους σταματήσουμε!

 Συνέλευση του 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ 

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τρίτη 18 Φλεβάρη, 

   7.00μ.μ., στην ΕΔΟΘ  

Την Τετάρτη 12 Φλεβάρη ήταν προγραμματισμένος να γίνει στη Θεσσαλονίκη ένας πλειστηριασμός που αφορούσε στο σπίτι της οικογένειας του πολιτικού πρόσφυγα κ. Λαοκράτη, που από τη στιγμή που επέστρεψε στην Ελλάδα, στη δεκαετία του '80, εργαζόταν για να το αποκτήσει. 

Το ακόμη χειρότερο είναι  ότι το συγκεκριμένο σπίτι κινδύνεψε να γίνει βορά της ALPHABANK (και του fund της) όχι λόγω χρεών του ίδιου του ιδιοκτήτη αλλά επειδή αυτός μπήκε εγγυητής στην αγορά με δάνειο ενός σπιτιού για την 5μελή οικογένεια του παιδιού του. 

Και το τραγελαφικό: ενώ, με μεγάλο αγώνα της οικογένειας, το σπίτι του οφειλέτη γιου του κ. Λαοκράτη (μάλλον) σώζεται, καθώς τα δικαστήρια αναγνωρίζουν την αδυναμία της χτυπημένης από μακροχρόνια ανεργία οικογένειας να πληρώσει τις δόσεις του δανείου, κινδύνευσε το σπίτι του εγγυητή που δεν χρωστούσε τίποτα στην  ALPHABANK!!!

Γιατί οι τράπεζες σε κάθε περίπτωση κάτι πρέπει να βγάλουν, όπως θα έλεγαν και ο "χρήσιμος ηλίθιος" του συστήματος Άδωνης Γεωργιάδης και οι λοιποί των κυβερνητικών επιτελείων. Καμιά σημασία δεν έχει ποιος και γιατί θα χάσει, αρκεί κέρδος για την τράπεζα να βγει!

Την Τετάρτη 12 του Φλεβάρη, το σπίτι του κ. Λαοκράτη σώθηκε! Χρειάστηκε γι αυτό η τεράστια προσπάθεια της οικογένειας κυρίως, αλλά και η προσφυγή στην αλληλεγγύη του κινήματος και τον ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ καθώς και η θετική στάση ενός συμβολαιογράφου που όχι μόνο δεν είναι "κοράκι" αλλά εφαρμόζει όποιο νομοθετικό πλαίσιο απέμεινε για την προστασία του φτωχού δανειολήπτη. 

Δεκάδες κι εκατοντάδες ακόμη σπίτια μπορούν και πρέπει να σωθούν στο επόμενο διάστημα. Γιατί όσο πιο πολύ αποθρασύνεται το πολιτικό προσωπικό των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου και για "ατομική ευθύνη" αυτού που χάνει το σπίτι του μας μιλούν, τόσο πιο πολύ τη συλλογική οργάνωση και την ταξική αλληλεγγύη πρέπει να αποζητούμε, "να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται". Ειδικά τώρα που (αφού ο ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε διάπλατα την πόρτα της αρπαγής των λαϊκών σπιτιών και της περιουσίας από τις τράπεζες) η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται από την 1η Μάη να καταργήσει τα όποια ελάχιστα ίχνη προστασίας απέμειναν, η συλλογική δράση και η αντίσταση στη λαίλαπα των κατασχέσεων, πλειστηριασμών και εξώσεων γίνεται μονόδρομος!

Ας ξαναπιάσουμε το νήμα απ' τις ωραίες εκείνες Τετάρτες του 2016-2017, που η δίκη και αθώωση του μέλους του ΣΥ.Σ.Θ. Ηλία Σμήλιου μας ξαναθύμισε: Όχι μόνο "κανένα λαϊκό σπίτι στα χέρια κράτους-τραπεζίτη" αλλά και "κανένας μόνος απέναντι στην κρίση"!!!

Την Τρίτη 18 Φλεβάρη (7.00μ.μ., στην ΕΔΟΘ) στη Συνέλευση του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ να συζητήσουμε: 

-τα νέα μέτρα που σχεδιάζονται από κυβέρνηση-Ε.Ε.-τραπεζίτες για την πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών

-τις δυνατότητες και τους τρόπους επανεκκίνησης της δράσης με μαζικούς όρους της δράσης του ΣΥ.Σ.Θ.

"ΑΘΩΟΣ Ο ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ"! - Δικαίωση του Αγώνα μας - Ας ξαναπιάσουμε το νήμα!

Μέρες του 2016-17 ζήσαμε την Τρίτη 4 Φλεβάρη 2020.

Όπως τότε έτσι και τώρα εκατό και πλέον αγωνιστές ένωσαν τη φωνή τους για να μπορέσει το δίκιο να νικήσει το σκοτάδι που σκορπούν ντόπια και ξένα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και το κατά καιρούς πολιτικό προσωπικό τους. Τότε, κάθε Τετάρτη στο Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης για να σταματήσουμε τους πλειστηριασμούς και να μην αφήσουμε τις τράπεζες ν' αρπάξουν λαϊκά σπίτια και μικρή περιουσία. Σήμερα για να σταματήσουμε τη βιομηχανία των διώξεων που έστησε τότε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να τρομοκρατήσει το κίνημα και να επιβάλει την πολιτική απελευθέρωση των πλειστηριασμών, την οποία πολιτική συνεχίζει η κυβέρνηση της ΝΔ για να εξαφανίσει από την 1η του Μάη (σύμφωνα με τις δηλώσεις του ανδρείκελου των τραπεζών, Άδωνη Γεωργιάδη) και τα ελάχιστα τελευταία ίχνη προστασίας της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας.

Κόντρα στο στημένο κατηγορητήριο και τις "μαρτυρίες" των αστυνομικών, τα μέλη του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ που ως μάρτυρες υπεράσπισης κατέθεσαν, η συνήγορος-δικηγόρος του κινήματος Αρετή Σκουνάκη κι ο κατηγορούμενος Ηλίας Σμήλιος κατάφεραν να ανατρέψουν το κατηγορητήριο, να αποδείξουν το αυτονόητο και να επαναφέρουν στις θέσεις τους θύτες και θύματα, να επιβάλουν την πανηγυρική αθώωση του κατηγορούμενου και κατάδειξη του δίκιου του αγώνα του κινήματος κατά των πλειστηριασμών.

Την Τρίτη 4 του Φλεβάρη ζήσαμε άλλη μια Νίκη της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας, της συλλογικότητας. 

Πήραμε μήνυμα ισχυρό: Υπάρχουν τα εφόδια, η αγωνιστική διάθεση και πρέπει άμεσα και πάλι ν' αρχίσει ο αγώνας για την προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, για να στήσουμε νέο φραγμό σε κατασχέσεις, πλειστηριασμούς κι εξώσεις που κυβέρνηση, Ε.Ε. και τραπεζίτες ετοιμάζουν!

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 

την Τρίτη 18/2, στις 7.00, στην ΕΔΟΘ

για να συζητήσουμε: 

-τα νέα μέτρα που σχεδιάζονται από κυβέρνηση-Ε.Ε.-τραπεζίτες για την πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών

-τις δυνατότητες και τους τρόπους επανεκκίνησης της δράσης με μαζικούς όρους της δράσης του ΣΥ.Σ.Θ.

                      =================================================

*Δημοσιεύουμε εδώ 

ένα απόσπασμα από την απολογία 

του Ηλία Σμήλιου, 

στη δίκη εναντίον του, στις 4/2/2020, 

ως μέλους του 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ 

ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ 

και του κινήματος κατά των πλειστηριασμών)

Είμαι εργαζόμενος, πατέρας, δάσκαλος…

Στον Συντονισμό Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης και το κίνημα κατά των πλειστηριασμών με αρκετές πολιτικές και συνδικαλιστικές ιδιότητες συμμετέχω, μα τρεις είναι αυτές που στη δράση ιδιαίτερο νόημα δίνουν: Είμαι εργαζόμενος, πατέρας και δάσκαλος!

Είμαι Εργαζόμενος.

Ανήκω σ’ αυτή την τάξη των ανθρώπων που δεν κατέχει τον πλούτο αλλά μοχθεί καθημερινά για να εξασφαλίσει τα αναγκαία για τη ζωή. Κι αγωνίζομαι για μια καλύτερη ζωή για μένα, την οικογένειά μου και την τάξη μου!

Είμαι Πατέρας. 

Έχω ένα παιδί 16 χρόνων που θέλω να το δω τα όνειρά του πράξη να κάνει κι όχι μετανάστης να γίνεται για να μπορέσει να ζήσει. Θέλω, όταν κάποτε το παιδί μου, τα παιδιά μας, την κρίσιμη ερώτηση μου κάνουν, «τι έκανες εσύ για όλα αυτά;» να μπορώ να τους κοιτάξω στα μάτια και στεντόρει τη φωνή να απαντήσω: «Μαζί με άλλους φτωχούς ανθρώπους αγωνίστηκα για το μέλλον μας, για το μέλλον σας»!

Είμαι δάσκαλος. 

Η πολιτεία μου έχει αναθέσει την εκπαίδευση των παιδιών μας. Η εκπαίδευσή τους αφορά τη γνώση αλλά όχι μόνο αυτήν, καθώς οφείλουμε να μορφώνουμε τα παιδιά μας ως ολοκληρωμένους κοινωνικούς ανθρώπους, να τους παρέχουμε κοινωνική και δημοκρατική παιδεία, να αναπτύσσουμε τις ανθρώπινες ευαισθησίες τους και την αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπό τους. Η εκπαίδευση διενεργείται με την διδασκαλία και με το παράδειγμα. Είμαι δάσκαλος. Δε μου επιτρέπεται το παράδειγμα που θα δώσω στα παιδιά μου να είναι εκείνο του υποταγμένου ανθρώπου, που δουλικά αποδέχεται την καταπάτηση των δικαιωμάτων του, τον εξευτελισμό της ζωής του ίδιου και των συνανθρώπων του.

Ολοκληρώνοντας θα μου επιτρέψετε μια μικρή αναφορά (που ίσως λίγο περισσότερο την υπόθεσή μας φωτίσει), μια αναφορά στον πατέρα μου που πριν δέκα περίπου χρόνια έχασα. Χρόνια ολόκληρα δούλευε διπλή βάρδια, από ένα σπίτι στα παιδιά του για να χτίσει. Στη μνήμη του πατέρα μου, τον ιδρώτα των πατεράδων μας κι όλων αυτών που εύκολη ζωή δεν γνώρισαν, είναι βλασφημία ν’ αφήσουμε τις τράπεζες να τον αρπάξουν!!!

Και κάτι ακόμα. Το πιο ωραίο δώρο, δώρο ζωής, που σαν πήγαινα στην Ε΄ Δημοτικού (σαν τους σημερινούς μαθητές μου) ο πατέρας μου κατάφερε να μου κάνει: Ολόκληρη η σειρά των βιβλίων του Μενέλαου Λουντέμη! Τα ρούφηξα όλα μέχρι να τελειώσω το Δημοτικό. Τον αγάπησα τον Λουντέμη. Ήταν για μένα η πρώτη πολιτικοποίηση και με μια φράση του, που σ’ ένα δικαστήριο καλή ώρα, πριν πολλές δεκαετίες, σε μαύρα κατάμαυρα για τον τόπο μας χρόνια, είπε στους δικαστές, μ’ αυτή τη φράση του θέλω να κλείσω τη σημερινή μου απολογία: «Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο. Δεν θα επιτρέψω να γίνουν πάλι τέσσερα εγώ»!

Γι αυτό αγωνίζομαι, γι αυτό αγωνιζόμαστε, για μια ζωή αξιοβίωτη για όλους όσους ζουν σ’ αυτό τον τόπο!